Αραγε ο προβληματισμος ειναι μονο δικος μου?

Οι αριθμοί της ιστορίας κρύβουν μια τρομακτική αλήθεια..

Στις 24 Μαρτίου του 1999 το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας επειδή η τελευταία αρνείτο να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου

Σε αυτόν τον άδικο και δειλό πόλεμο μιας και όταν ο πόλεμος γίνεται με κουμπιά και όχι με το σπαθί στο χέρι είναι πάντα δειλός πόλεμος χρησιμοποιήθηκαν 1150 μαχητικά αεροπλάνα του νάτο , εκτοξεύθηκαν 420600 πύραυλοι .

Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσε ήταν περίπου 22.000 τονοι.

12 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ βρισκόταν σε άμεση διάθεση να βοηθήσουν τις νατοϊκές δυνάμεις κατά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, 59 βάσεις βοηθούσαν όλη αυτή την επιχείρηση .

Εκτοξεύθηκαν περίπου 20.000 μεγάλη πύραυλοι αέρος εδάφους .

Από 30 έως 100 δισεκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ότι είναι περίπου το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε με τους βομβαρδισμούς .

1002 μέλη του γιουγκοσλαβικού στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 2000 πολίτες .

6100 άνθρωποι τραυματίστηκαν .

504 Μέσα Μαζικής Μεταφοράς καταστράφηκαν, 305 σχολές, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια , καταστράφηκαν 176 μνημεία πολιτισμού και ανάμεσα τους και 23 μεσαιωνικά μοναστήρια , 45 γέφυρες και 28 σιδηροδρομικές γραμμές και γέφυρες .

148 σπίτια πολιτών .

561 κατασκευής του ισλαμικού στρατού (* προφανώς εννοεί του σερβικού στρατού) καταστράφηκαν ολοσχερώς και 686 έπαθαν σοβαρές ζημιές .

Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2300 επίθεσης μαχητικών του ΝΑΤΟ .

Σε όλο αυτό το μακελειό σε όλη αυτή την τραγωδία δεν είδαμε ποτέ τους Σέρβους να φεύγουν και να ψάχνουν καταφύγιο προς την Ελλάδα .

Οι Σέρβοι αγκαλιαζόντουσαν έπιαναν χέρι χέρι ο ένας τον άλλο και καθόταν μπροστά στις γέφυρες τους .

Δεν εγκαταλείψανε τα πάτρια εδάφη τους.

Δεν λακίσανε στα δύσκολα, στην δύσκολη αποστολή του να υπερασπιστούν την πατρίδα τους .

Από την άλλη έχεις ορδές από πρόσφυγες οι οποίοι πληρώνουν χιλιάδες ευρώ για να έρθουν σε μία χώρα , σε μία Ευρώπη η οποία είναι τελείως διαφορετική η κουλτούρα της και η πίστη της από τη δική τους .

Είναι πραγματικά εύλογο το ερώτημα για ποιο λόγο οι Σέρβοι οι οποίοι είναι δίπλα μας, γείτονες που θα πηγαίναν άπλα στη διπλανή τους γειτονιά και θα ζητούσαν βοήθεια, βοήθεια από τους αδελφούς τους ,θα ήταν γι αυτούς πολύ εύκολο να φτάσουν στην ασφάλεια στην χώρα μας…αλλά δεν παράτησαν ποτέ την πατρίδα τους αλλά οι άλλοι οι πρόσφυγες έρχονται με τα κινητά των 600 € και με τις σφαίρες στην τσέπη …

Γιατί οι μεν συμπεριφέρθηκαν έτσι και οι δε … είναι άνθρωποι που χρειάζονται βοήθεια.;

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ; ΚΑΙ …ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΝΩ ΟΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΑΝ ; …ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΔΥΝΑΜΗ Η ΙΣΙΣ ..Η ΤΟΥΡΚΙΑ ..ΚΟΚ…ΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ; ΜΙΛΑΜΕ ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ  ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΕ ΣΤΟΡΓΗ…Η ΜΙΛΑΜΕ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ;

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ …Η ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΣΙΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ;

Οι... 10 πληγές του Φαραώ στην οικονομία

του Φανη Γιωτη.

Από το εκπαιδευτικό σύστημα και την... αντιπαροχή μέχρι το ασφαλιστικό σύστημα και την καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης. Δέκα προβλήματα τα οποία δεν επιλύθηκαν ούτε έπειτα από πέντε χρόνια μνημονίων.

1. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και η έλλειψη συνεργατικού μοντέλου μας έκανε Μονάδες αντί για Ομάδες

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα μας εκπαιδεύει ως μονάδες: να διαβάσουμε μόνοι μας, να εξεταζόμαστε μόνοι μας, να παρουσιάσουμε μόνοι μας να μην δει ο διπλανός μας τι κάνουμε. Λες και όταν βγούμε στην κοινωνία θα είμαστε μόνοι μας. Έτσι γίναμε όλοι μας μονάδες. Γίναμε «μοναχικοί λύκοι» που δεν μάθαμε νωρίς στην ζωή μας την αξία της ομάδας. Αυτό φαίνεται παντού. Αδυνατούμε να συνεργαστούμε εύκολα με άλλους και να συμπεριφερθούμε σαν σύνολο. Το DNA του Έλληνα λένε κάποιοι. Η βλακεία μας λένε άλλοι. Το εκπαιδευτικό σύστημα δέχεται σχεδόν τους πάντες στην Ανώτερη και Ανώτατη εκπαίδευση με τους αιώνιους φοιτητές να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση και τις φοιτητικές παρατάξεις να εξουσιάζουν και διαβρώνουν τα πάντα.

Συγκεκριμένες μάλιστα σχολές (οι καθηγητικές) οδηγούσαν όλους τους αποφοίτους τους, μετά από χρόνια, στην "στοργική αγκαλιά του δημοσίου" με την κατάπτυστη επετηρίδα που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο καμίας χώρας του ΟΟΣΑ.

2. Η αντιπαροχή και η εμμονή των Ελλήνων στο «Κεραμίδι» έκανε τον πλούτο της χώρας Μπετόν και Τούβλα

Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη χώρα στον πλανήτη που με τον θεσμό της αντιπαροχής επιτρέπει στους μισούς κατοίκους της χώρας να γίνονται «τζάμπα επιχειρηματίες» και στους άλλους μισούς κατοίκους της χώρας να γίνονται «μάγκες εργολάβοι» . Αντί το μοντέλο ανάπτυξης να είναι παραπλήσιο με αυτό της Ιταλίας όπου στο ισόγειο του κτιρίου είναι βιοτεχνία και στον πρώτο όροφο η κατοικία, εμείς ήμασταν large. Καθένας μας ήθελε να έχει τουλάχιστον: 1) ιδιοκτήτη κατοικία, 2) σπίτι στο χωριό και 3) τουλάχιστον ένα εξοχικό.

Η οικοδομή όπως είναι αναμενόμενο, δημιουργεί θέσεις εργασίας στην κατασκευή των ακινήτων που κρατά 1 έως 2 χρόνια, αλλά για τα επόμενα 50 χρόνια τουλάχιστον δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας. Έτσι καταλήξαμε να κάνουμε, περισσότερα σπίτια από ότι χρειαζόμασταν, με περισσότερα τετραγωνικά μέτρα το καθένα και καταλήξαμε να έχουμε και 500.000 ακίνητα περίσσευμα. Επίσης, λόγω του εύκολου δανεισμού, δημιουργήσαμε φούσκα στις τιμές των ακινήτων πέραν πάσας λογικής. Διαμέρισμα 100 τ.μ. σε υποβαθμισμένες περιοχές έφτασε να κάνει 400.000€ και σου έλεγαν ότι είναι και ευκαιρία... Τρομάρα μας!!!

3. Η Εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών της χώρας και του κράτους κατάρρευσε πλήρως

Την δεκαετία του '80 ένας Ελληνοαμερικανικός 2ης γενιάς είχε έλθει στην Ελλάδα και παρατηρούσε κάποια ανιψιά του έκανε τις εργασίες για το σχολείο και έγραφε με στυλό αντί για μολύβι. Όταν ρώτησε το κοριτσάκι γιατί χρησιμοποιείς στυλό και όχι μολύβι (οι μαθητές στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν μόνο μολύβι), έλαβε την αποστομωτική απάντηση: «αν γράψω με μολύβι φοβάμαι μήπως μου αλλάξει ο δάσκαλός μου αυτά που γράφω...». Ο Ελληνοαμερικανός σχολίασε σκωπτικά: «χώρα όπου οι μαθητές της δεν εμπιστεύονται τους δασκάλους της είναι καταδικασμένη...».

Αυτό ακριβώς ζούμε σήμερα: την πλήρη κατάρρευση της «εμπιστοσύνης» μεταξύ μας. Κανένας δεν εμπιστεύεται κανέναν και για κανέναν λόγο. Το κράτος θεωρεί τους πολίτες «κλέφτες» και οι πολίτες θεωρούν το κράτος «αρχικλέφτη». Που οδηγεί αυτό; Στην καταστροφή. Εάν γινόταν δημοψήφισμα για το τι φόρους πρέπει να πληρώνουμε φοβάμαι ότι κανένας δεν θα ήθελε να πληρώσει τίποτε λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης.

4. Η Παράνομη Απασχόληση δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες Μη Νόμιμες Θέσεις απασχόλησης

Κάποτε βρέθηκα σε ένα τραπέζι όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι ήταν «πυρ και μανία» με τους παράνομους λαθρομετανάστες γιατί «μας παίρνουν τις θέσεις εργασίας και αφαιρούν χρήματα από τα ασφαλιστικά ταμεία». Δεν κρατήθηκα και έκανα μια απλή ερώτηση: «υπάρχει κανείς γύρω από το τραπέζι που δεν χρησιμοποίησε παράνομο λαθρομετανάστη για κάποια εργασία;». Κουφάθηκαν τα σύρματα. Λες και έπαθαν όλοι αφωνία... Αντί να προγραμματίζουμε του τι κόσμο θέλουμε, με τι κανόνες, και τι δεξιότητες, ουσιαστικά αφήσαμε τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι. Κάθε έννομο κράτος, θα έπρεπε να έχει αυστηρότατες ποινές για όσους χρησιμοποιούν παράνομους λαθρομετανάστες με άμεση αφαίρεση της άδειας λειτουργίας της επιχείρησης.

5. Το Κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης και η άποψη ότι είναι «Δημόσιο είναι Καλό» και ότι είναι «Ιδιωτικό είναι Κακό» μας έστειλε στα βράχια

Αν δει κάποιος παλιές Ελληνικές ταινίες το μήνυμα είναι σαφέστατο: ο «κακός επιχειρηματίας που πίνει το αίμα του εργαζόμενου». Με αυτό το μήνυμα γραμμένο πλέον στο DNA των νεοελλήνων, οι έρευνες έδειχναν ότι οι απόφοιτοι της μέσης εκπαίδευσης στην συντριπτική τους πλειοψηφία οραματιζόταν να «σταδιοδρομήσουν στο Ελληνικό Δημόσιο» και να εξασφαλισθούν δια βίου. Εκφράσεις όπως οι παρακάτω, χαρακτήρισαν γενιές και γενιές Ελλήνων στην προσπάθειά τους να «τραφούν» από τον Ελληνικό ΤΥΡΟΣΤΑΘΜΟ! «Είχε μπάρμπα στην Κορώνη», «στο Δημόσιο δεν σε κουνάει κανείς», «εξασφαλίστηκε για πάντα», «Την βόλεψε», «Τρούπωσε», κλπ.

Έτσι, ενώ στο Ελληνικό Δημόσιο υπήρχαν 112.896 δημόσιοι υπάλληλοι το 1975, αυτοί έφτασαν στους 768.009 το έτος 2010. Δηλαδή ΕΠΤΑΠΛΑΣΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ από το έτος 1974, χωρίς να έχουν αυξηθεί, ούτε ο πληθυσμός, ούτε οι υπηρεσίες του κράτους προς τους πολίτες. Είναι σαν μια εταιρεία να επταπλασιάζει το προσωπικό της ενώ έχει ακριβώς τους ίδιους πελάτες και τους παρέχει ακριβώς τις ίδιες υπηρεσίες... Πόσο διάστημα θα αντέξει αυτή η επιχείρηση πριν πάει στα βράχια;

6. H Αξιοκρατία ήταν πάντα υπό «διωγμό» με τους άξιους και νόμιμους να επιβιώνουν δύσκολα

Ο πεθερός ενός γνωστού μου είχε βιοτεχνία παραγωγής ασφάλτου και ήταν καθόλου νόμιμος. Πλήρωνε ΜΙΣΘΟΥΣ, ΦΠΑ, ΕΦΟΡΙΑ και ΙΚΑ στην ώρα τους. Ο ανταγωνιστής του στην περιοχή που βρισκόταν χρησιμοποιούσε παράνομους λαθρομετανάστες για προσωπικό, έκλεβε τον ΦΠΑ, δεν ήξερε τι είναι το ΙΚΑ και το κυριότερο είχε «υψηλό πολιτικό βύσμα». Το αποτέλεσμα; Ο νόμιμος επιχειρηματίας έκλεισε και ο παράνομος αεριτζής επιχειρηματίας ζει και βασιλεύει! Καταντήσαμε σαν κοινωνία και κράτος να οδηγούμε τους άξιους και νόμιμους στο να μην μπορούν να επιβιώνουν λόγω καθεστώτος μη εφαρμογής των νόμων και τους παρανομούντες να θριαμβεύουν. Αυτό μας οδήγησε σαν κοινωνία σε ηθική και οικονομική παρακμή. Και πάντα, η ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ, προηγείται της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ.

Σύμφωνα με τον Niall Ferguson, οι έξι (6) "εφαρμογές" που έκαναν την Δύση να κυριαρχεί στην παγκόσμια οικονομία ήταν (Six Killer Applications):

Ανταγωνισμός (Competition)
Ιδιοκτησία (Property)
Επιστήμη (Science)
Σύγχρονη Ιατρική (Modern Medicine)
Καταναλωτισμός (Consumerism)
Κανόνες ηθικής στην εργασία (Work Ethic)

Εμείς στον τομέα του ανταγωνισμού και της ιδιοκτησίας δεν τα πηγαίναμε καλά. Στην επιστήμη και την σύγχρονη ιατρική, εισάγαμε τα πάντα. Στον καταναλωτισμό ήμασταν μανούλες!!! Στους κανόνες ηθικής κάναμε το ελάχιστο.

Το κράτος και το πολιτικό σύστημα, νομοθετούσε για τα πάντα προς άγραν ψήφων. Τα αυθαίρετα ήταν όπως σε τριτοκοσμικές χώρες. Φτάσαμε να έχουμε 1.500.000 αυθαίρετα και θέλαμε να είμαστε χώρα της Δύσης. Που πας ρε Καραμήτρο...

7. Ο Κατακερματισμός της ιδιοκτησίας γης μας στερεί από οικονομίες κλίμακας στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό

Αγρότης στην περιοχή της Θεσσαλίας με 100 στρέμματα καλλιέργειας μου εξηγούσε «περήφανος» ότι το μεγαθήριο τρακτέρ που είχε κοστίζει συνολικά πάνω από 200.000€. Έκπληκτος ρώτησα πόσες ημέρες το χρησιμοποιεί το χρόνο. Μου απάντησε ότι το χρησιμοποιεί 30-40 ημέρες το χρόνο ως τρακτέρ και τις υπόλοιπες ως όχημα μεταφοράς. Εάν ο κάθε αγρότης στην Ελλάδα με 100 στρέμματα γης έχει πληρώνει 200.000€ για αγορά τρακτέρ, τότε σταδιακά όλοι αυτοί οι αγρότες θα οδηγηθούν σε πτώχευση επειδή δεν έχουν οικονομίες κλίμακας και το κόστος ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος είναι υπερβολικά υψηλό.

Ο κατακερματισμός της ιδιοκτησίας στην Ελληνική επικράτεια είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ. Εάν οι αγρότες δεν μπορέσουν να συνεργαστούν για να δουν συλλογικά το κοινό καλό τους, το μέλλον των αγροτών θα είναι εξαιρετικά δυσοίωνο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και ισχύει και με τα μικρά καταλύματα τον τουρισμό.

8. Η Αργή απονομή δικαιοσύνης, το Ασταθές Φορολογικό Σύστημα και το Ημιτελές Κτηματολόγιο αποτρέπουν τις επενδύσεις και αυξάνουν την ανεργία

Σε οποιονδήποτε μιλήσεις παγκοσμίως για επένδυση σε μια χώρα, συνήθως σε ρωτάει απλά πράγματα:
Οι τίτλοι ιδιοκτησίας που θα αποκτήσω είναι οριστικοί και αμετάκλητοι ή όχι;

Πόσο σταθερό και προβλέψιμο είναι το φορολογικό σύστημα της χώρας ώστε να κάνω αξιολόγηση της επένδυσης και να υπολογίσω την απόδοση της επένδυσης (ROI = Return On Investment);

Πόσο χρόνο συνολικά χρειάζεται να εγκριθούν ΟΛΕΣ οι άδειες για την επένδυση;

Εάν έχω κάποια νομική διαφορά με οποιονδήποτε, σε πόσο χρονικό διάστημα θα υπάρχει οριστική και αμετάκλητη απόφαση;

Σε όλα τα παραπάνω ήμασταν πολύ χαλαροί... Το φορολογικό σύστημα το αλλάζαμε κάθε βδομάδα, οι τίτλοι ιδιοκτησίας θα μπορούσαν και να μην είναι οριστικοί, η έγκριση των αδειών απαιτούσε πολλά τέρμινα και η δικαστική διαφορά με κάποιον έφτανε μέχρι τα 27 έτη... Αποτέλεσμα; Για πολλούς διεθνείς επενδυτές, GREECE IS NOT AN OPTION... Αυτούς που ήθελαν να επενδύσουν στην χώρα τους βλέπαμε σαν "τους κακούς ιμπεριαλιστές". Έτσι η απο-επένδυση στην χώρα πάει σφαίρα!!!

Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, η μείωση της ανεργίας στο 10%, απαιτείται να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ 1.000.000 νέες θέσεις εργασίας (1.000 νέες ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ με 1.000 ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ η κάθε μία!!!) Σύμφωνα με υπολογισμούς στις ΗΠΑ, το κόστος δημιουργίας μια νέας θέσης εργασίας είναι 63.226$ (περίπου 60.000€). Επομένως για να δημιουργήσουμε 1.000.000 νέες θέσεις εργασίας, απαιτούνται ΑΜΕΣΕΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ συνολικού ύψους 60 Δις Ευρώ!!!

9. Η κατανάλωση «Δανεικού ΑΕΠ» κατέληξε σε καταστροφικό καταναλωτικό εθισμό

Πολύ πίστευαν ότι η Ελληνική οικονομία μεγαλουργεί. Καταναλώναμε ΜΟΠ, ΕΣΠΑ, ΔΑΝΕΙΚΑ, ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ και τα κάναμε εφήμερα με εισαγώμενα υλικά προϊόντα και όχι με επενδύσεις που παράγουν πλούτο. Έτσι ο άκριτος καταναλωτισμός μας οδήγησε κατευθείαν στον γκρεμό μαζί με τα αυτοκίνητα, τα σκάφη, τα εορτοδάνεια και τα κινητά. Για πολλούς ήταν πολύ φυσιολογικό το 2009 να είμαστε η 30η πιο πλούσια χώρα στον πλανήτη με 28,484$ κατά κεφαλήν ΑΕΠ (per capita)!

Το ίδιο έτος (2009) όμως, η Πορτογαλία, η μόνη χώρα με την οποία μπορούμε να συγκριθούμε στην Ευρώπη, είχε 23,063$ κατά κεφαλήν ΑΕΠ (per capita) . Δηλαδή η Ελλάδα με πρωτογενείς και δευτερογενείς παραγωγικές δομές στα τάρταρα, είχε 28% ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΕΠ από την παραγωγική Πορτογαλία. Δημιουργική λογιστική στο έπακρο. Δανειζόμασταν ασύστολα, καταναλώναμε δανεικό ΑΕΠ και αυξάναμε το ΑΕΠ της χώρας.

10. Το Ακατανόητο ασφαλιστικό μας σύστημα και η σύνταξη στα 40 ήταν Γαλαξιακή Πρωτοτυπία και το κερασάκι στην τούρτα της χρεοκοπίας

Στο ασφαλιστικό "Ένα λάθος μας κόστισε πάνω από 200 Δις Ευρώ...". Από το έτος 2000 μέχρι το 2014 το ασφαλιστικό μας δημιούργησε έλλειμμα (που σημαίνει χρέος), περίπου 200 Δις Ευρώ. Έτσι για το ασφαλιστικό μας δημιούργημα θα έπρεπε να μας έχει ήδη αποδοθεί το NOBEL ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ και ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ μαζί.

Κάναμε εκατοντάδες ταμεία τα οποία δεν είχαν ποτέ καμία πιθανότητα επιβίωσης.

Βασίσαμε το ασφαλιστικό στα ένσημα και όχι στην ανταποδοτικότητα (έχει κατοχυρωθεί αυτή η πατέντα;;;)
Βγάζαμε σχεδόν όλους τους ένστολους με σύνταξη στα 40 γιατί τα έτη υπηρεσίας μετρούσαν διπλά (άντε και κανέναν πενηντάρη max).

Εάν κάποιος ένστολος έπαιρνε προαγωγή, όλοι όσοι είχαν αποφοιτήσει από την σχολή με καλύτερο βαθμό, αποστρατευόταν (αυτό που να το πεις;;;).

Η πρόωρη συνταξιοδότηση με το 80% του μέσου μισθού της τελευταίας τριετίας ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Γυναίκες 35 ετών κατέληγαν στην σύνταξη με 15 εργάσιμα χρόνια επειδή είχαν ανήλικα τέκνα (για να μην έχει γυναίκα ανήλικα τέκνα στα 35 της, θα έπρεπε να έχει γεννήσει πριν τα 16 της...).

Το 2015, για πρώτη φορά, οι συνταξιούχοι στο ΙΚΑ ξεπέρασαν τους εργαζόμενους. Στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ), από την σχέση 4 εργαζόμενοι προς 1 συνταξιούχο το έτος 2000, φτάσαμε σήμερα στην σχέση 2 εργαζόμενοι προς 1 συνταξιούχο. Όσοι γνωρίζουν μαθηματικά 1ης Δημοτικού επιμένουν ότι το ασφαλιστικό είναι ΜΗ βιώσιμο. Οι πολιτικοί όμως μετράνε ψήφους και αναβάλουν τις τομές.

Το 2013 είχαμε 3.513.200 εργαζόμενους και 2.757.800 συνταξιούχους (σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους 1,27). Από αυτούς τους εργαζόμενους περίπου 2.700.000 εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και οι υπόλοιποι στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα και τοπική αυτοδιοίκηση. Επομένως οι 2.700.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που παράγουν σχεδόν τον συνολικό πλούτο της χώρας, πρέπει να συντηρήσουν τα 11.000.000 του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Άρα τα μαθηματικά της 1ης δημοτικού καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κάποιος που εργάζεται στην ελεύθερη αγορά πρέπει να παράγει πλούτο και εισόδημα για συντηρεί συνολικά 4 ανθρώπους (τον εαυτό του και άλλους 3 συμπολίτες μας (ανέργους, συνταξιούχους, ανήλικους και δημοσίους υπαλλήλους).

Εν κατακλείδι

Τώρα είναι ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ για δάκρυα. Όταν ο Γιαννίτσης έλεγε το 2000 ότι σε 10 χρόνια το ασφαλιστικό μας θα έχει καταρεύσει, τον χλευάζαμε... Σήμερα, Κυριακή 19 Απριλίου 2015, ο Γ.Γ. Κοινονικών Ασφαλίσεων κύριος Ρωμανιάς απεκάλυψε ότι οι δανειστές μας ζητούν κατώτατη σύνταξη 320€... Και βέβαια είμαστε σε ΠΛΗΡΕΣ αδιέξοδο. Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις!!!

Δυστυχώς το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον είναι τόσο ανταγωνιστικό πλέον που όποιος δεν το κατανοεί και δεν αλλάζει οδηγείται στον όλεθρο. Οι χώρες αρχίζουν να μοιάζουν με τις εταιρείες. Υπάρχουν εταιρείες πρότυπα και εταιρείες πτωχευμένες. υπάρχουν χώρες πρότυπα για να ζεις και να επενδύσεις και χώρες παρίες. Σε ποια κατηγορία θα είναι η κάθε χώρα, το επιλέγει από μόνη της!

πηγη http://www.euro2day.gr/

* Ο Θεοφάνης Γιώτης είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος 12PM CONSULTING / ITEC CONSULTING

Γιατί ο άλλος κόσμος μιλάει τόσο διαφορετικά από μας;

ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ

Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η χώρα χρεοκοπεί για τον ΦΠΑ της Μυκόνου; Ότι η Ελλάδα πτωχεύει και βγαίνει από τη ζώνη του ευρώ για να μη μειωθούν κανένα δεκάρικο οι επικουρικές συντάξεις;

Στον υπόλοιπο κόσμο δεν διαβάζουν στα δελτία ειδήσεων κατά λέξη τα κυβερνητικά non papers. Ο Τόμσεν λέει, δεν ζητάμε οριζόντιες μειώσεις συντάξεων και δεν ζητήσαμε ποτέ οριζόντιες μειώσεις πουθενά. Ο Ομπάμα λέει, το ελληνικό πρόβλημα είναι αποκρατικοποιήσεις, γραφειοκρατία, φοροδιαφυγή. Ο Σόιμπλε μιλάει για ιδιωτικοποιήσεις, ποιότητα και κόστος του δημόσιου τομέα, χρεοκοπία ασφαλιστικού συστήματος. Εδώ μιλάμε για ηρωικούς πολιτικούς που αντιστέκονται σε ανάλγητους ξένους, που έχουν κόκκινες γραμμές, που δεν υποχωρούν στα «ασφαλιστικά και εργασιακά». Για μας, δηλαδή, αγωνίζονται.

Γιατί ο άλλος κόσμος μιλάει τόσο διαφορετικά από μας; Τα τελευταία χρόνια πριν τη χρεοκοπία, 1994-2009, ο ΟΣΕ, μόνο ο ΟΣΕ, είχε ζημιές 8,3 δις. Η ΕΘΕΛ άλλα 2,7 δις. Αν δεν μπορείς να φανταστείς αυτά τα ποσά, σκέψου ίσαμε τέσσερις ΕΝΦΙΑ. Γενικά το έλλειμμα των πιο ζημιογόνων ΔΕΚΟ τα τελευταία χρόνια τετραπλασιάστηκε. Μπορείς φυσικά να φωνάζεις όσο θες «όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας». Αλλά αυτό το έλλειμμα θα το πληρώνεις εσύ, δεν μπορείς να λες «οι ανάλγητοι δανειστές μάς επιβάλλουν ασφυξία».

Όταν ψήφισαν και εφάρμοσαν το Ενιαίο μισθολόγιο, διαπίστωσαν ότι το 40% των ΔΕΚΟ δεν το τηρούσε. Μεγάλα τμήματα του Δημοσίου, αυτονομημένα, είχαν δική τους οικονομική πολιτική, με πλασματικές υπερωρίες, με την «προσωπική διαφορά», με δικούς τους κανονισμούς, έπαιρναν υψηλότερους μισθούς από τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους. Όταν πέρυσι προσπάθησαν να απογράψουν το σύνολο των δομών του δημοσίου τομέα, 500 Νομικά πρόσωπα αρνήθηκαν μέχρι τέλους να απογραφούν. Μετά από 5 χρόνια μνημονίων και ύφεσης, δεν ξέρουν ακόμα τι και πόσους έχουν. Κάθε χρόνο εξωτικά ονόματα απασχολούν για λίγο τη δημοσιότητα, Κέντρο Μελετών Ασφάλειας και Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και Μητροπολιτικός Φορέας Ανάπλασης και Διαχείρισης Προστατευμένων Περιοχών Αττικής και Εθνικό Κέντρο Σακχαρώδους Διαβήτη και Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας και Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Θ. Κολοκοτρώνης και Ινστιτούτο Νησιωτικής Πολιτικής. Όχι απλώς δεν καταργείται τίποτα, αλλά και όσοι φορείς συγχωνεύονται, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, διατηρούν τις δομές τους με την πρόσθεση απλώς μια υπερδομής από πάνω. Δηλαδή αντί για μείωση, αύξηση γραφειοκρατίας.

Σύμφωνα με το ΚΕΠΕ, στον Δείκτη σπατάλης δημοσίων πόρων η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 140 ανάμεσα σε 148 χώρες. Πέρυσι τα πανεπιστήμια έχασαν το πρώτο εξάμηνο. Φέτος αποκαλύπτεται ότι 900 με 1.000 διοικητικοί υπάλληλοι δεν απεργούσαν αλλά πληρώνονταν κανονικά το μισθό τους ενόσω ο πρύτανης δήλωνε ότι οι σχολές δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης επίσης ερευνά καταγγελίες των Συμβουλίων ότι εκατοντάδες λαμβάνουν 1.000 έως 1.400 ευρώ κάθε μήνα, δηλαδή ένα δεύτερο μισθό, ως υπερωρίες.

Μέσα σε 5 φράσεις όλη η παθογένεια του δημόσιου τομέα: κράτος-επιχειρηματίας, κόμματα-διευθύνοντες σύμβουλοι, πελατειακές σχέσεις, παρασιτισμός, κρατισμός, συντεχνίες. Για να διασωθούν προνόμια κόβονται δημόσιες επενδύσεις, με αποτέλεσμα ύφεση και ανεργία. Για να διασωθεί η γραφειοκρατία κόβονται οι κοινωνικές δαπάνες, με αποτέλεσμα φτώχεια, εγκατάλειψη των ασθενέστερων. Οι υπαίτιοι του χρεοκοπημένου συστήματος κατηγορούν την Ευρώπη γιατί δεν φροντίζει τα δικά τους θύματα. Οι υπεύθυνοι για τη φτώχεια, φωνάζουν περισσότερο. Η αποθέωση της υποκρισίας.

Αν μπορέσουμε να πάρουμε μια απόσταση από τις δραματικές στιγμές, θα καταλάβουμε γιατί 5 χρόνια δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το πρόβλημα, θα καταλάβουμε πόσο ισχυρό είναι το σύστημα εξουσίας που κρατά καθηλωμένη τη χώρα στο χρεοκοπημένο μοντέλο. Κάθε επόμενο στάδιο είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Έχει φτάσει η πλειοψηφία της κοινής γνώμης να εύχεται μια συμφωνία η οποία θα είναι συνέχεια της προηγούμενης αδιέξοδης πολιτικής. Αύξηση ΦΠΑ, διατήρηση ΕΝΦΙΑ, αύξηση έκτακτης εισφοράς, φόρους ειδών πολυτελείας, αυξήσεις στα τιμολόγια ΔΕΚΟ, αυξήσεις φόρων γενικά, αλλά τουλάχιστον στην Ευρώπη. Η οπισθοφυλακή του χρεοκοπημένου συστήματος της μεταπολίτευσης παρουσιάζει ως εναλλακτικές είτε τη δραχμή είτε την επιβολή νέων φόρων. Αυτό τον καιρό διαπραγματεύονται τα μέτρα που θα καλύψουν τα νέα ελλείμματα που δημιουργήθηκαν τους τελευταίους μήνες. Για μια άλλη πολιτική που δεν θα γεννάει ελλείμματα, δεν μιλάει κανένας.

Νομίζουμε ότι το θέμα είναι η συμφωνία. Μπροστά στην επιλογή αυτοκτονίας, την τριτοκοσμική κατάρρευση, κάθε συμφωνία είναι προτιμότερη. Αλλά δεν είναι λύση η διατήρηση του ίδιου συστήματος με μέτρα κάλυψης των ελλειμμάτων, δόσεις με το σταγονόμετρο και νέους φόρους. Αυτή η πολιτική έχει τελειώσει, εγγυάται μόνο την παρακμή, τη συνεχή ύφεση, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η επιτυχία του χρεοκοπημένου συστήματος είναι ότι 5 χρόνια ανακυκλώνει τον εαυτό του, αρνείται να αντιμετωπίσει τις αιτίες, επικοινωνιακά διαχειρίζεται τα πάντα προσπαθώντας να καθυστερήσει την προσαρμογή του.

Δεν υπάρχει καμία ελπίδα μ' αυτό τον τρόπο. Δεν γίνονται επενδύσεις σε μια χώρα που, όταν αλλάζει η κυβέρνηση, το κόμμα διορίζει τους διευθυντές και στα θέατρα, τα σχολεία, τα μουσεία, τα νοσοκομεία. Δεν θα έρθει ποτέ ανάπτυξη σε μια χώρα που στη μεγαλύτερη βιομηχανία διορίζεται διοικητής ένας κομματικός συνδικαλιστής. Δεν μπορεί να ξεπεράσει τα προβλήματά της μια χώρα που η δικαιοσύνη απονέμεται σε 15 χρόνια. 4 μήνες τώρα, οι «φίλοι του λαού» είναι στην εξουσία. Ούτε μνημονιακοί νόμοι, ούτε «απαιτήσεις των ανάλγητων δανειστών». Στην πραγματικότητα πολύ πάνω από 4 μήνες, γιατί και οι προηγούμενοι έσερναν τις διαπραγματεύσεις. Και τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι: Πάλι ύφεση, πάλι πρωτοσέλιδα για τα λουκέτα και τις χαμένες θέσεις εργασίας. Η καθαρότερη παλινόρθωση του παρελθόντος από το «αντιμνημονιακό μέτωπο» κάνει καθαρότερη και την αιτία της χρεοκοπίας: Η υπεράσπιση του παρωχημένου μοντέλου κρατάει τη χώρα εγκλωβισμένη στη μιζέρια. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει το 2015 με επιστροφή στο 1975. Προσεύχεται, παρελαύνει και ανασυστήνει τη ΜΟΜΑ για να φτιάξει χωματόδρομους. Έχουμε δοκιμάσει όλες τις εκδοχές αναπαλαίωσης προκειμένου να μην αποδεχτούμε την αλήθεια. Θα πληρώσουμε το λογαριασμό. Το κόστος του λαϊκισμού είναι πάντα πολύ μεγάλο

Engagement Marketing. Τι περιμενουμε να το εφαρμοσουμε στη Παρο.

Πριν 5 μήνες βρεθηκε γνωστος μου στη Σκανδιναβια για να συμμετεχει σε μαραθωνιο.
Ειδε μια παρεα  Δρομεων να τρεχουν και διαβαζοντας το Πανω καταλαβε οτι ειναι απο την Αντιπαρο.
Επιασε κουβεντα μαί τους και συνειδητοποιησε  οτι επελεηξαν την συγκεκριμμενη χωρα διοτι οι Νορβηγοι αποτελουν καλους πελάτες του Νησιου και με αυτο το τροπο θελουν να τους ευχαριστήσουν και να τους κρατήσουν "ζεστο" το ενδιαφερον τους για το νησι  και για την επομενη σεζον , δεδομενου οτι οι Βορειοι προγραμματίζουν νωρίς τις διακοπες τους.

Και ερχομαι στο προκείμενο, οι Ξενοδοχοι κατα περιπτωση συγκεντρωνουν τα εμαιλ των πελατων τους, Ειτε κεντρικα απο το  Δήμο, ειτε αν δεν θελουν να αποχωρίστουν τη Βαση δεδομενων του πελατολογίου τους, Εχει γινει μια οργανωμενη προσπαθεια, ωστε καθε χρονο τη περιδο Δεκεμβριου Φεβρουαρίου που  εχει τελιώσει η σεζον να φευγει ειτε απο δημο προς το τελικο προορισμο, ειτε απο το ΔΗμος προς τους ξενοδοχους και απο εκει προς το τελικο καταναλωτη, ενα απλο εμαιλ που να ενημερώνει το επισκεπτη της προηγουμενης χρονιας για τις σχεδιαζομενες δραστηριοτητες το καλοκαίρι πανω στο νησι, ετσι ωστε να κραταει ζωντανο το ενδιαφερον του για το νησι???

Η και αυτο επαφίεται στην καλη θελήση του καθενος, 

Τα λεω ολα αυτα διοτι την σημερινη περιοδο θελει κανεις να διαχειριζεται την επικοινωνιακή τακτική του με εξυπνο τροπο, χωρις να κουράζει αλλα και χωρις να ξοδευει ιδιαιτερα χρηματα και να κρατάει το κοσμο ζεστο..

Αραγε ποιος  απο το Συλλογο Ξενοδοχων και απο το Δημο ασχοελιται σε τακτική βαση με το "πελατολογιο " της Παρου.

Ελπιζωντας οτι θα δείτε και εσεις πως απλα μπορει το Νησι να απογειωθεί 

Με εκτιμηση

Στρατης 

Γιατι οχι και η Κρουαζιέρα στη Παρο??? Τι περιμενουμε αραγε

Αγαπητε Δημαρχε, Αγαπητοι δημοτικοί σύμβουλοι                                Μαιος 2015


 Όπως κατ επανάληψη έχω πράξει στο παρελθόν έτσι και τώρα επανέρχομαι με προτάσεις που στόχο έχουν να δημιουργήσουν μια άλλη λογική ανάπτυξης πιο μακροχρόνια για το νησί που μέχρι σήμερα δεν έχει αποκτήσει την τουριστική ταυτότητα που θα το έκανε μοναδικό προορισμό στη Ελλάδα . Ο στόχος της επιστολής αυτής είναι να ενημερώσει όσους δεν έχουν γνώση και να προβληματίσει όσους έχουν τις ευθύνες στα χέρια τους. Βρέθηκα πριν από λίγο καιρό σε ένα κρουαζιερόπλοιο στην καραϊβική. Ήταν για μένα μια εξαιρετική ευκαιρία όχι μόνο να δω πως πραγματικά δουλεύει η κρουαζιέρα αλλά και τι κερδίζει η ντόπια αγορά. Είδα, διάβασα, συζήτησα . Αυτές τις εντυπώσεις μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό θα ήθελα να σας μεταφέρω γιατί πιστεύω ότι είναι καιρός το νησί να πάει σε άλλο επίπεδο.
 Το μοντέλο rooms to let, καμάκια στο λιμάνι και ταβέρνα με τη λαδόκολλα που ακόμη και σήμερα εν πολλοίς επικρατεί στο νησί είναι παρωχημένο Ενώ η λύση του εξοχικού του ΣΚ για τους εύπορους από το ΧΑΑ Αθηναίους έχει περάσει ανεπίστρεπτη. Το μοντέλο αυτό επικράτησε στο νησί τα 30 τελευταία χρόνια.. Τελείωσε πια, Είναι καιρός να αναρωτηθούμε ποια στοιχεία θα μπορούσαν να μας κάνουν μοναδικό προορισμό. Δείτε λοιπόν τι βρήκα στη κρουαζιέρα.
Η μέρα ξεκινούσε στις 8 ώρα άφιξης στο κάθε νησί. 5-6κρουαζιεροπλοια σε νησιά με μέγεθος όπως ο Πάρος , Σύρος κατεβάζουν καθημερινά 2500 το καθένα. Για να μείνουν στα περισσότερα νησιά 10-12 ώρες. Σε ένα λιμάνι μικρό αλλά άρτιο με υπηρεσίες για όσους είχαν προβλήματα κινητικότητες Με υπηρεσίες για μικρά παιδιά. Δεκάδες δραστηριότητες από ντόπιους με σχέση γύρω από τη θάλασσας εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όπου υπήρχαν διανυκτερεύσεις. Εκδρομές Πεζοπορία Scuba diving σε παρακείμενα ναυάγια και παράλιες. Και ατελείωτα ψώνια η όπως λένε οι Αμερικανοί Shop till you drop.
 Το λιμάνι Λιμάνι, Είτε απλή προβλήτα όπου έδεναν τα κρουαζιερόπλοια και όπου η προβλήτα ήταν μικρή υπήρχε προέκταση με ρεμεντζα μέσα στη Θήλασα ενώ το κρουαζιερόπλοιο έδενε με πλαγιοδέτηση σε όλα τα ρεμεντζα με στόχο να μπορούν να κατεβαίνουν οι επιβάτες στο κάθε νησί.

Στο λιμάνι υπήρχαν άπλες υπηρεσίες για όσους είχαν προβλήματα κινητικότητες ώστε να μπορέσουν να κατευθυνθούν μέχρι το χώρο που υπήρχαν τα διάφορα μεταφορικά μέσα. Ο έλεγχος διαβατηρίων γινόταν απλά στην είσοδος του καραβιού με τις λιμενικές αρχές επιτόπου. Δραστηριότητες στο νησί Ατελείωτες δραστηριότητες να διαλέξει κάνεις από μαθήματα σερ, ιστιοπλοΐας, από σκι στη Θάλασσα, μπάνιο σε μια παρθένα παράλια, κλπ Και βεβαίως όλες οι εκδρομές ήταν έτσι δομημένες ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να επιστρεφειι στο λιμάνι 1-2 ώρες πριν την αναχώρηση και να ξεχύνεται στα μαγαζιά . Στο σύνολο των ημερών το κάθε ένα από αυτά τα νησιά δέχεται 300-500.000 Επισκέπτες. Σίγουρα το φαί και η ταβέρνα δεν είναι δραστηριότητες ανταγωνιστικές με την κρουαζιέρα διότι υπάρχει άφθονο και σε εξαιρετική ποσότητα και σέρβις φαί μέσα στο καράβι. Το καράβι Το πιστεύω μου πριν ανεβώ στο καράβι ήταν τελείως διαφορετικό. Ότι κρουαζιέρες κάνουν μόνο οι γεροί σε ηλικία. Βρήκα όμως κάτι τελείως διαφορετικό. Όλες τις ηλικίες πάνω στο καράβι. Μια εβδομάδα γεμάτη δραστηριότητες που χωρίς να δημιουργεί κορεσμό σε ένα νησί από σπίτια, ξενοδοχεία κλπ δημιουργεί μια τεραστία τουριστική κίνηση. Όσοι δεν ήταν πάνω στο καράβι που συνομίλησα μαζί τους μου είπαν ότι δεν είχαν δει καλύτερο τρόπο διακοπών στη ζωή τους. Γιατί , γιατί πολύ απλά καποιοιν άλλοι είχαν φροντίσει για τα πάντα για αυτούς.. Ατελείωτο και εξαιρετικής ποιότητας φαγητό Κομμωτήρια, Σπα, γυμναστήρια. Δραστηριότητες διασκέδασης (Μπάσκετ, μίνι τένις, Πικ πονγκ, πισινές, Σινεμά κλπ) Σόου πολιτιστικά κάθε βράδυ Καζίνο και μαγαζιά αφορολογήτων ειδών Εν ολίγοις εν πλωτό θέρετρο. Και ενώ το κόστος για μια κρουαζιέρα δεν είναι πλέον απαγορευτικό Ενδεικτικά διαμονή, 10 περίπου γεύματα ημερησίως, δραστηριότητες εν πλω γύρω στα 600 ευρώ το ζευγάρι οι ημερήσιες δραστηριότητες έχουν ένα υψηλό επίπεδο και υψηλή τιμή. Η θέση της Πάρου στο προϊόν κρουαζιέρας. έχει μερικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα έναντι άλλων νησιών εκτός της Σαντορίνης. Δεν θα αναφερθώ στις παράλιες που είναι παρόμοιες με αλλά κυκλαδονησια.
1. Το μοναδικό επισκέψιμο ναυάγιο στο Αιγαίο. Όσο και να μας πικραίνει η ιστορία του Σαμαινα η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να αποτέλεσε τεράστιο τουριστικό πόλο.
2. Το σπηλαίο της Αντιπάρου και τα μοναδικά ορυχεία του μάρμαρου.
3. Στο πολύ καλό οδικό δίκτυο.
4. Πολλα Κοντινα νησια αλλα και ιστορια
5. Στην σχετικά μικρό μέγεθος του νησιού.
 Τι δεν έχει η Πάρος. Υποδομή στο Λιμάνι ούτε προσωρινή ούτε μόνιμη. Και φυσικά υπηρεσίες και δραστηριότητες Κύριες και κύριοι, Ο λόγος που σας στέλνω αυτή την επιστολή εμπλουτισμένη με όσο πιο χαρακτηριστικό φωτογραφικό υλικό μπορούσα είναι διότι θα πρέπει να δει η Νες δημοτική αρχή το νησί διαφορετικά, Τα μοντέλα ανάπτυξης του νησιού του παρελθόντος δεν αρκούν Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα ατενίζοντας προς το μέλλον πρέπει να σκαφθούμε έξω από τα καθιερωμένα.
 Τι θα πρότεινα λοιπόν άμεσα
1. Ενέργειες ώστε να γίνει επέκταση του λιμανιού για δυνατότητα να μπορεί να δέσουν

 2. κρουαζιερόπλοια στη Παροικία η ακόμη ακόμη και σε κάποιο άλλο μέρος της Πάρου. Όπως

 3. είδατε ακόμη και αν το ύπαρχον λιμάνι δεν φτάνει το να βάλει κάνεις μερικά ρεμεντζα στη θάλασσα δεν απαιτεί τόσο μεγάλη δαπάνη.

 4. Ενέργειες ώστε να μπορεί κάποιος να επισκέπτεται το ναυάγιο του Σαμένα . Ναι πεθαναν 88 συμπολιτες μας Αυτο δεν μπορει να αλλαξει και ειναι παντα χαραγμενο στη μνημη μας. Ειναι ομως σημερα το μοναδικο επισκεψιμο ναυαγιο στην Ελλαδα διοτι ειναι σε χαμηλο βαθος.
Σε ποιο βαθμο το εχουμε αναπτύξει.

5. Ενημέρωση ώστε να δημιουργηθούν διαφορές ημερήσιες εκδρομές δραστηριότητας από 6. ιδιώτες. Και ταυτόχρονα αφού δρομολογηθούν αυτά ας έρθουμε σε επαφή με εταιρίες που διοργανώνουν κρουαζιέρες προσφέροντας τους κάποιο κίνητρο ώστε να κάνουν στάση στο Νησί τα καραβιά τους αμεσα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Σαντορίνη βουλιάζει από τα κρουαζιερόπλοια όλο το χρόνο και το κατακεφαλην εισόδημα έχει 8πλασιαστει βάσει των στοιχείων των καταθέσεων που τηρούνται στα τοπικά υποκαταστηματα. Αν θέλουμε να δούμε σε ποιο μακροχρόνια ανάπτυξη το νησί πρέπει να το δούμε διαφορετικά.

 Με εκτίμηση
 Στρατής Τελλογλου
 Πάνω στο καράβι Το καράβι είναι ένα πλωτό θέρετρο με όλες τις ανέσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς.
 ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ Tο λιμανι. Άλλες φορες ηταν μεγαλο και τα καραβια μπορούσαν να πλαγιοδετήσουν και οι επιβατες να χρησιμοποιήσουν ολο το μήκος της προκυμαιας.

 Εξυπνα Ρεμεντζα.Άλλες φορες ηταν πολύ μικρο και απλα τα καραβια εδεναν απλα σε ρεμεντζα που υπηρχαν μεσα στο νερο και απλα μονο το κομματι της πλαγιας πορτας πατουσε στη προκυμαια, με πορτες που υπηρχαν ειτε στο μπροστινο μερος ειτε στο μεσαίο ειτε πισω αναλογα με τη χωροταξία του λιμανιου.
 Εκδρομές σε νησί όλες είναι οργανωμένες από ντόπιους (Ενδεικτικά παραθέτω ένα μόνο νησί) Bicycle the island Champagne
Catamaran Sail, Snorkel &
Beach Champagne Sunset Sail in St Thomas Colonial St Thomas &
Recommended Shopping Hiking trail Kayak, Hike &
Snorkel of Cas Cay Magen's Bay Beach Getaway Panoramic Drive, Mountain Top &
Aerial Skyride to Paradise Point Peaks, Panoramas, Pirates &
Plunder Surfing lessons Sea Trek Helmet Dive at Coral World Marine Park Shipwreck &
Turtle Cove Two-Site Snorkel Skyride to Paradise Point St John
On Your Own St John:
National Park Island St Thomas
Certified Scuba St Thomas Island Drive St Thomas Island
Drive St Thomas Zip Line Adventure
The Legendary Kon Tiki Sightseeing & Beach Cruise
Tortola Dolphin Encounter Tortola Dolphin Observer Tortola Dolphin Swim Tortola Zip Line &
Cruise

Ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΌ παράδειγμα προς μίμηση απο μακριά. πόση σχέση άραγε έχει με τους δικούς μας?

Πέρασε στα πολύ ψηλά των Εφημερίδων γιατί η χώρα αυτή φαντάζει τόσο μακρυά, η είδηση του θανάτου του  μακροβιότερου πρωθυπουργού της Σιγκαπούρη.

Μια χώρας χωρίς κανένα φυσικό Πόρο, της οποίας οι άνθρωποι ζούσαν στους βάλτους και στους καλαμιώνας στα κουνούπια και στα έλη μέχρι το 1958 οταν η χώρα ξεκίνησε το ταξείδι της ανεξαρτησίας, και όταν εδώ στη χώρα μας είχαμε πολλές υποδομές που θεωρούντο πολυτέλεια στη φτωχή χώρα εκείνη.

Ο κύριος Lee, oπως έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Σημειώσαμε από τη δεκαετία του 1970 ότι, όταν οι κυβερνήσεις ανέλαβαν την κύρια ευθύνη για τα βασικά καθήκοντα του επικεφαλής μιας οικογένειας, η  προσπάθεια  στα άτομα αποδυναμώνεται. . Οι άνθρωποι σταματάνε  να εργάζονται για την ευημερία των οικογενειών τους ». Το "περιμένω τα πάντα από το κράτος" έγινε τρόπος ζωής. Η καθοδική πορεία ήταν αμείλικτη  και η παραγωγικότητα μειώθηκε. Οι άνθρωποι έχασαν το κίνητρό για να παράγουν , επειδή πλήρωναν πάρα πολλά σε φόρους. Έγιναν εξαρτημένοι  από το κράτος για τις βασικές τους ανάγκες."  και συνέχισε "

Για   να έχεις μια  καλή κυβέρνηση, θα πρέπει να έχεις  τα καλύτερα στελέχη που είναι επιφορτισμένες με την κυβέρνηση. Έχω παρατηρήσει τα τελευταία 40 χρόνια που ακόμα και με κακό σύστημα διακυβέρνησης, αλλά με ισχυρούς  άνδρες υπεύθυνους, η  κυβέρνηση έχει  αξιοπρεπή πρόοδο. "

Πέρασε επίσης χρόνια μελετώντας τις διαδικασίες πρόσληψης των πολυεθνικών εταιρειών - τελικά υιοθέτησε το 1983 το σύστημα της Shell, η οποία έκρινε τα στελέχη της  για την  αναλυτική τους σκέψη, τη φαντασία και την αίσθηση της πραγματικότητας - και ήταν ο κύριος εμπνευστής της πρόσδεση υπουργική μισθούς στους έξι υψηλότερα αμειβόμενους  στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε μόνο  οι  καλύτερο θα ήταν πρόθυμοι να μπουν  στην πολιτική και να είναι λιγότερο επιρρεπείς στη διαφθορά.

Αν δεν μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο  διαβάστε τα τονισμένα για το τρόπο που σκεπτόταν.

http://www.todayonline.com/rememberinglky/all-i-can-say-i-did-my-best

To his mind, getting the best results from a meritocratic society also meant the government must not supplant individual effort and responsibility; people must not lose the drive to provide for themselves. That, and seeing in Britain and Sweden how debilitating it was to subsidise a man for the rest of his life, was why he eschewed welfarism, despite being a loyal supporter of the Fabian school of thought in his youth.

As he wrote in his memoirs: “We noted by the 1970s that when governments undertook primary responsibility for the basic duties of the head of a family, the drive in people weakened. Welfare undermined self-reliance. People did not have to work for their families’ wellbeing. The handout became a way of life. The downward spiral was relentless as motivation and productivity went down. People lost the drive to achieve because they paid too much in taxes. They became dependent on the state for their basic needs.”

To this day, the People’s Action Party (PAP) Government continues to tie individual effort and responsibility to many of its help programmes for the lower-income, such as the Workfare Income Supplement Scheme.

The creation of the Central Provident Fund (CPF) and the 3M healthcare financing system (Medisave, MediShield, and Medifund) are other examples of the Government’s drive to ensure that individuals themselves, and not the state, provide for most of their own needs.

Mr Lee realised that, as a country with no natural resources, the only way Singapore could survive, let alone thrive, was to have capable people leading it. His view was informed by how so many newly-independent former colonies had plunged into riots, coups and revolutions under inept leaders who had inherited sound constitutions from the British and French.

Indeed, Singapore’s vulnerabilities — “an 80-storey building standing on marshy land” — made it imperative that the political leadership was made up of the cream of society’s talent.

He said once: “Can you have a good government without good men in charge of government? American liberals believe you can, that you can have a good system of government with proper separation of powers between the Executive, the Legislature and the Judiciary, plus checks and balances between them ... and there will be good government, even if weak or not so good men win elections and take charge.

“My experience in Asia has led me to a different conclusion. To get good government, you must have good men in charge of government. I have observed in the last 40 years that even with a poor system of government, but with good strong men in charge, people get passable government with decent progress.”

It was a challenge that Mr Lee had started thinking about barely one year into Singapore’s independence.

And over decades, Mr Lee single-handedly devised the ways to spot and draft into government the capable, honest and dedicated, from schemes such as the Singapore Armed Forces overseas scholarships in 1971 to recruit the top brains — the PAP government has, over the years, had many of these scholars eventually become Cabinet ministers, including Prime Minister Lee Hsien Loong — to getting psychiatrists and psychologists to review potential candidates amid lengthy and thorough meetings with leaders that have become known as “tea sessions”.

He also spent years studying the hiring processes of multinational companies — eventually adopting in 1983 Shell’s system, which judged individuals 
for the “helicopter quality” of his or her powers of analysis, imagination and sense of reality — and was the chief advocate of pegging ministerial salaries to the six highest-paid individuals in the private sector so that the best would be willing to step into politics and be less susceptible to corruption.

“Because of our relentless and unceasing search for talent both at home and abroad to make up for the small families of the well-educated, Singapore has been able to keep up its performance,” said Mr Lee.

Μονο Χρυσα μεταλια φετος στη Παρο

ΟΙ νεωτεροι πολίτες χρησιμοποιούν ολο και πιο πολύ το Ιντερνετ.  Facebook, Twitter, Blogs κλπ
Ας σταθούμε λοιπον για μια στιγμη σε αυτο το μεσον.

Tωρα που ολοι οι επαγγελματιες ξεκινανε για τη φετεινη σεζον ας βαλουν ενα απλο στοχο . 
Να μην υπαρχει ουτε μια κακη κριτική στο ιντερνετ και οσα κακα παραδειγματα του παρελθοντος να εξαλειφθουν. 
Ας γινομαστε καθε χρονο καλυτεροι. Να το οπλο μας. 
Ειστε εστιατόριο, Ουζερι, ξενοδοχείο, 

Ψαξτε τις κριτικές (review) της επιχειρηση σας και βελτιωστε τα αδυνατα σημεια. 

Ας  βοηθησει  το Ιντερνετ  φετος να γινουμε καλύτεροι.μπορει να μας βοηθησει να γινομαστε καλυτεροι.
Ψαξτε στο
25000 κριτικεςγια ξενοδοχεία και εστιατορια
http://www.tripadvisor.com/Tourism-g189432-Paros_Cyclades-Vacations.html

10000 κριτικες
http://www.booking.com/

Βεβαιωθείτε οτι φετος θα παρουμε ολοι  μας μονο "χρυσα μεταλια"

το πλανο οποιασδηποτε κυβερνησης.

οφειλουμε καταρχην να συγχαρουμε το Συριζα αλλα να θυμισουμε οτι...
Το πλάνο οποιασδήποτε κυβέρνησης, από τη Δευτέρα κιόλας, πρέπει να είναι ένα: «δουλειές». Όχι δουλειές με 4μηνες συμβάσεις στο Δημόσιο, όχι προσλήψεις στο Δημόσιο με κατάργηση του ΑΣΕΠ, αλλά δουλειές στον ιδιωτικό τομέα. Μόνο εκεί θα δημιουργηθούν βιώσιμες θέσεις εργασίας, που θα απορροφήσουν το 1,4 εκατ. ανέργους, θα δημιουργήσουν νέο πλούτο, θα φέρουν εισφορές στα χρεοκοπημένα Ταμεία. Πρέπει να στοχεύσουμε στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε μία ανοιχτή οικονομία και στη δημιουργία ενός Δημοσίου που δεν θα είναι τροχοπέδη αλλά είναι αρωγός σε αυτή τη διαδικασία, εξασφαλίζοντας την ισονομία, τη σωστή και ταχεία απονομή δικαιοσύνης κ.ά.

πηγη athens voice

Το παραπονο απο τα Κομματα ενοψει εκλογων

Όσο και να ήθελα να ψηφίσω δεν θα μπορέσω γιατί βρίσκομαι αυτη τη περίοδο στο εξωτερικό

Έχω όμως ένα παράπονο πολύ μεγάλο.

Σε μια χώρα Σοβιέτ που Πασοκ, ΝΔ, ΚΚΕ και Συριζα παλεύουν να μην αγγίξει κανείς το κράτος.

Περίμενα από κάποιο νέο στη Πολιτική  να πει με δυνατή φωνή.

Είμαι  ένα κόμμα των ΙΔΙΩΤΩΝ

Σε μια χώρα Σοβιέτ που από 3.74 εκ. ιδιωτικούς το 2008 φτάσαμε τα 2.78 εκ. 

ενώ οι ΔΥ  απο 869.000 έπεσαν στους μόλις 723.000 χωρίς να απολυθεί κανείς ούτε καν όσοι συνελήφθησαν για χρηματισμό, μια και μειώθηκε ο αριθμός με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις
Σε αυτή τη χώρα  που  ο συνολικός αριθμός που βαρύνει τους λιγότερους  ιδιώτες που πληρωνουν σημερα  το δημόσιο είναι ο ίδιος περίπου ( και αρα ενω πριν αντιστοιχούσαν  4.24  ΔΥ σε κάθε  Ιδ. Υπαλληλο, σήμερα 3.86 δηλαδή 10% επιβάρυνση επιπλέον μόνο και μονο για να στηρίξουμε το μεγάλο κράτος)

Σε μια χώρα Σοβιέτ  που οι 300 Οργανισμοί που  τα ιδια τα κόμματα Πασοκ ΝΔ  ονόμασαν άχρηστους πριν 2 χρόνια σήμερα λειτουργούν κανονικά χωρίς να κλείσει κανείς.

Σε μια χώρα  Σοβιέτ που  κανείς δεν θέλει να πειράξει το εκπαιδευτικό σύστημα  

Από τη καθαρίστρια που καθαρίζει το σπίτι, μέχρι το σουβλατζίδικο που παίρνουμε σουβλάκια ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ, αλλά  όχι  τους εκπαιδευτικούς που ετοιμάζουν τα παιδιά μας για το αύριο.

Σε αυτή τη τη χώρα περίμενα και περιμένω κάποιον να πει δυνατά πολύ δυνατά 

Είμαι το κόμμα που στηρίζω το ιδιώτη και την ιδιωτικη οικονομία, το κόμμα που πιστεύει οτι το κράτος πρέπει να εξυπηρετεί το πολίτη και όχι ο πολίτης να είναι αυτό που υπηρετεί το κράτος που το θεωρεί eχ ofitsio εγκληματία

ΘΕΛΟΥΜΕ δουλειές, δουλείες δουλειές γιατί μόνο αν η οικονομία γίνει πιο παραγωγική, θα μπορέσει να συντηρηθεί αυτό το κράτος το όποιο φυσικά πρέπει να γίνει πιο παραγωγικό.

Σε αυτή τη χώρα που από την άκρα Δεξιά  εως το Κομμουνιστικό κόμμα όλοι παλεύουν για να μη γίνει το αυτονόητο περίμενα απο κάποιον να πει . Είμαι το κόμμα των ιδιωτών, του ιδιωτικού τομέα , της παράγωγης, το κόμμα που θεωρεί το κράτος υπηρέτη και όχι το το πολίτη Αλ Καπονε.

 Περίμενα από κάποιον να πει όποιες οι υυποχρεώσεις πολιτών απέναντι στο κράτος οι ίδιες και οι υποχρεώσεις Κράτους απέναντι στους πολίτες.  Αν ο πολίτης χρωστάει παει φυλακή.
Αν το κράτος χρωστάει όπως γινόταν στη Σοβιετια είναι καλώς καμωμένο.

Στη Δ. Ευρώπη από 1 έως 3 Ευρώ επιχορήγηση στα κόμματα ανα πολίτη . Στη Ελλάδα Σοβιέτ 12.  Ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος....

Στη χώρα Σοβιέτ  που οι συνταξιούχοι έπαψαν να έχουν φωνή.
Στη χώρα Σοβιέτ που ουδείς συζητά ΠΩΣ θα έρθουν επενδύσεις μια και όλα έρχονται η τα περιμένουμε από το κράτος...

Αυτό δεν το έχω ακούσει από κανένα πολιτικό ,

Περίμενα και περιμένω να το ακούσω, κάποιοι  απλά το έχουν ψελλίσει και πιστέψτε με ένα μεγάλο μέρος των πολιτών  περιμένει με αγωνία να το ακούσει...

Με τις σκέψεις μου όχι στις 25 αλλά στα 26  Ιανουαρίου  ανεξαρτήτως κόμματος, να ψηφίσετε τους πιο ικανούς και όχι αυτούς που χαϊδεύουν τα αυτιά...

Φιλικα

Στρατης  Τελλογλου